|
Oud leerlingen bezichtigen school voor laatste keer
Van een onzer verslaggevers (06-09-1999 15:43:00)
ARNHEM - De voormalige
openbare school XXI ('18 - '64), annex de Dr. Bosschool voor slechthorende kinderen ('53 - '94) in de Arnhemse Burgemeesterswijk is nu nog een imposant gebouw.
Wie ervoor staat moet tegelijk omhoog,
naar links en naar rechts kijken om het in zijn gehele omvang te kunnen zien. Oud-leerlingen verzamelden zich zondag voor de laatste keer in de school waar de basis voor hun hedendaagse kennis werd gelegd. Maandag
begint de sloop.
Op het schoolplein achter de Bosschool groeit het onkruid tussen de tegels door. De scharnieren van de deuren naar het plein zitten onder de spinnenwebben en de verf bladdert van de muren af.
'Het is eigenlijk zonde dat zo'n prachtige school tegen de vlakte moet', realiseren bijna alle oud-leerlingen zich maandag als het lot van het gebouw al lang en breed bezegeld is. De originele granieten vloer die bijna
overal nog in het gebouw ligt, maakt dat hun stemmen bijna een echo krijgen.
Links en rechts in de kale lange gangen van het gebouw zitten sommige bezoekers te keuvelen over tijden van weleer, terwijl anderen
elkaar met steelse blikken aankijken, op zoek naar mogelijke klasgenoten. Twee dames met een eerbare leeftijd bespeuren bij elkaar een blik van herkenning als ze elkaar voorbijlopen. Joke Frankfort (72) is blij verrast
als ze Lous Biesheuvel (78) weer ziet sinds de laatste keer in 1942. "Wij zaten in de jaren dertig hier op school", legt mevrouw Biesheuvel uit. "Ik ben hier op de Amsterdamseweg geboren en mijn zusje
paste vroeger bij hen thuis op", zegt ze terwijl ze naar haar hervonden schoolgenootje lacht. Die werd ook geboren op de Amsterdamseweg, maar haar vroegere thuis is inmiddels met de grond gelijk gemaakt voor het
uit te breiden spoor.
"Kijk, dat ben ik en dat is mijn zusje", zegt mevrouw Frankfort terwijl ze op een schoolfoto uit 1935 wijst. "En op hem was ik verliefd, hij was het zoontje van een van de
leerkrachten. Die meester heeft wel eens een briefje gevonden met '1000 kusjes van Joke. En toen koningin Beatrix werd geboren kwamen we 's ochtends op school en hoorden we saluutschoten in het Sonsbeekpark. We werden
toen allemaal naar de gymzaal gestuurd en daar kregen we beschuit met muisjes in een blikje met een oranje dekseltje met een ooievaar erop. De rest van de dag kregen we vrijaf." Het staat Joke Frankfort allemaal
nog heel helder voor de geest en ze is blij dat oud leerling Ruud Faber het initiatief heeft genomen voor deze reunie. "Ik had misschien iets meer klasgenoten verwacht, maar het is heel waardevol om hier nog eens
rond te lopen. Er is aan het gebouw niet veel veranderd", vindt zij.
Dat geldt niet voor de omgeving, vindt een andere leerling. Hij kwam in '57 op de school en zit in het gymlokaal met zijn vrouw
herinneringen op te halen met andere reünisten. "Toen was hier hemelsbreed een andere bewoning. Al die bebouwing was er helemaal nog niet, de school lag toen heel ver van de stad af. Maar het scheelt natuurlijk ook
wel twee generaties."
Vruchtbaar Terwijl de leerlingen van de openbare school XXI over vroeger tijden kletsen, gebaren de slechthorende leerlingen over tijden van iets minder lang geleden. Hennie
en Frans Sloot hebben samen op de Dr. Bosschool gezeten. De meeste dove of slechthorende leerlingen gingen na de lagere school naar De Stijgbeugel aan de Hommelseweg voor hun voortgezet onderwijs. Het was eigenlijk pas
daar dat ze verliefd op elkaar werden. Een gezonde kleine meid en een baby in de kinderwagen getuigen van de goede afloop van deze schoolliefde.
Een vruchtbare school blijkbaar, want ook de familie Bax (43 jaar
getrouwd) heeft haar wortels op school XXI liggen. "Mijn man zat altijd achter mij en doopte dan mijn vlecht in de inktpot", vertelt mevrouw Bax. Aarzelend laat ze zijn rapport van de vijfde klas zien waar hij
niet zo trots op is. Het is van voor de oorlog en binnenin staat een lijstje met de 'Beteekenis der cijfers'. Cijfers die toen ook nog werden toegekend voor 'Vlijt' en 'Handwerken voor meisjes'. Met mijnheer Bax is het
allemaal goedgekomen, net als met hun dove zoon die op de latere school voor slechthorenden les kreeg in hetzelfde gebouw als zijn ouders.
Het is zonde dat het gebouw omver moet, daarover zijn alle reünisten het
met elkaar eens, maar modern onderwijs met computers en internet zou er niet meer in passen. Een late binnenkomer herinnert zich nog de 'telefoonles', waarin werd uitgelegd hoe een telefoon in elkaar zat en hoe je hem
moet gebruiken. Dat die tijden voorgoed voorbij zijn, blijkt uit het feit dat veel oud leerlingen nu computerles krijgen van hun kleinkinderen. Aan alles komt een eind, zo ook aan de 'school bij het Tamboersbosje.'
|
|
